تمام دلتنگی هایم را گوشه ای نهاده ام. امشب بهانه کرده ام به سوی تو بیایم.
کاش به جای آنکه همیشه انتهای بهانه ها باشی برایمان آغاز حادثه گردی. بگذار فریاد کنم که باخته ام تمام آنچه را که به من سپرده¬ای .
خدای خوبی ها وقتی کوه با آن همه سختی اش از به دوش گرفتن امانتت شانه خالی کرد، من چه گویم که همچون مترسکی به دست بادم.
و ندا میرسد: إصتنعتک لنفسی….
قلبم در چهارچوب تاریک سینه به لرزش درآمده است. خدای خوبم، اله من، تو مرا برای خود ساخته ای… وای بر من که همواره مهیای ساختن خود برای دیگران بوده ام.
رب من معشوق من، به مهلت ده بگذار تو را به عنوان بهترین عاشقانه ها تجربه کنم.
اله من مرا به خودم وانگذار .
دستانم را بگیر. که هر آنچه به من داده ای یا دست گرفتنش را نداشته یا آنقدر دستانم کوتاه بوده اند که ناقص دریافتشان کرده ام.
ادرکنی یا رب..