♨️ وقتی امام(ره) برای آزادی نواب عمامه اش را زمین می زند

 حاج آقا روح الله خیلی تلاش کرد مانع اعدام #نواب_صفوی و یارانش شود اما نتوانست آقای #بروجردی را قانع کند. شنیده شده در این ماجرا خیلی به آقای بروجردی اصرار کرد و حتی عمامه اش را هم زمین زده بود و گفته بود: «آقا از این سید حمایت کنید می‌خواهند اعدامش کنند.» شنیده شده که به سه نفر از شخصیت های مشهور هم نامه نوشت، تاثیری نداشت. ناراحت و عصبانی به خانه برگشت عبایش را به گوشه ای پرتاب کرد. همسرش پرسید نتوانستید کاری بکنید. گفت: نخیر! ایشان می‌گوید من کاری به این کارها ندارم.

 نواب صفوی و یارانش را اعدام کردند. تعدادی ایراد می‌گرفتند که باید حرمت لباس حفظ می‌شد و با لباس روحانیت اعدام نمی‌شد. اما حاج آقا می‌‎گفت باید روحانی با لباس روحانیت شهید شود تا مردم بفهمند و آگاه شوند که این ها در صحنه هستند. فرزندش آقا #مصطفی_خمینی در یادداشت هایش نوشته است: «فدائیان اسلام در #سکوت مرگبار علما تیرباران شدند.» و فرزند دیگرش #احمدآقا خمینی می‌گوید پدرش از اعدام نواب و یارانش و سکوت علما خیلی ضربه روحی خورد.

منبع:  دایره‌المعارف مصوّر تاریخ زندگی امام خمینی، جعفر شیرعلی‌نیا، نشر سایان، صفحه ۶۱

دلخوری امام از مراجع!

در قضیه اعدام نواب صفوی و سایر اعضای فداییان اسلام، امام از مرحوم آقای بروجردی و مراجع دلخور شدند که چرا موضع تندی علیه دستگاه نگرفتند و اینها را نجات ندادند.
امام در این قضیه خیلی صدمه روحی خوردند.
در آن اوضاع و احوال شرایط به گونه‌ای بود که از دیدگاه متحجرین مبارزه با شاه ننگ بود، یعنی استدلال می‌کردند، حالا که بناست یک روحانی اعدام شود، لباس روحانی را از تن او بیرون بیاورید تا به مقام روحانیت اهانت نشود!
درست نقطه مقابل، تفکر امام که اعتقاد داشتند روحانی باید با کسوت مقدس روحانیت شهید شود تا مردم بفهمند و آگاه شوند که اینها در صحنه هستند.
▪️ مرحوم حاج سید احمد خمینی (ره)▪️به نقل از سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مجموعه آثار یادگار امام - ج 1 - ص 660

من به طلبه ای چون نواب که رهبری امتی برای او این چنین در تلاطم بوده و روحش آزرده رشک میبرم.

ز.قاسمی نور

تقدیم به عاشقانی که در حسرت زیارت کربلا هستند

با همین سوز که دارم بنویسید حسین(ع)
           هر که پرسید ز  مولا بنویسید حسین(ع)

ثبت احوال من از ناحیه ی ارباب است
            همه ی اهل و تبارم بنویسید حسین(ع)

خانه ی آخرتم هست قدمگاه حبیب
             سر در قصر مزارم بنویسید حسین(ع)

هر که پرسید چه دارد مگر از دار جهان
             همه ی دار و ندارم بنویسید حسین(ع)

من دلم راز شکیبایی زینب(س) دارد
           همه ی صبر و قرارم بنویسید حسین(ع)

هیچ شعری ننویسید به روی کفنم
                 با گل تربت ارباب بنویسید حسین(ع)

تا نپرسند ز من هیچ سؤال آن دو ملک
           به روی سنگ  مزارم بنویسید حسین(ع)

گلشن و باغ و بهشتم همه در هیئت اوست
              همه ی باغ و بهارم بنویسید حسین(ع)

روی پیشانی من هر چه که بیمار شدم
                 با همه حال نزارم بنویسید حسین(ع)

السلام علیک یا ابا عبدالله(ع)روحــــی لک الفداء