#توجه_به_حافظه_تاریخی_در_گام_دوم_انقلاب

بیانات مقام معظم رهبری همواره برای ملت ایران خصوصا جوانان راهگشا و امیدبخش بوده است.بحمدالله که ایران عزیز چهل سالگی خود را در سال 97 تجربه کرده و پا به چهل سال بعدی نهاده است. مقام معظم رهبری برای چهل سال دوم این انقلاب پر شکوه، افق ها و تدابیری اندیشیده اند.لذا  حوزه های علمیه باید در مرحله اول این بیانات را تبیین نموده و مطالبه جدی مقام معظم رهبریرا به گوش تمام مردم شریف رسانده و خود نیز در حرکتی جهادی این خواسته ها را به نحوی انقلابی عملیاتی کنند.

 از نکات مهم و ارزشمند بیانات رهبری:

1-مطالعه دقیق تاریخ و شناخت عمیق گذشته و درس گرفتن از تجربه ها.

ایشان در این زمینه فرمودند: “بسیاری از آنچه را ما دیده و آزموده‌ایم، نسل شما هنوز نیازموده و ندیده است. ما دیده‌ایم و شما خواهید دید. دهه‌های آینده دهه‌های شما است و شمایید که باید کارآزموده و پُرانگیزه از انقلاب خود حراست کنید و آن را هرچه بیشتر به آرمان بزرگش که ایجاد تمدّن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی (ارواحنا فداه) است، نزدیک کنید. برای برداشتن گام‌های استوار در آینده، باید گذشته را درست شناخت و از تجربه‌ها درس گرفت؛”

آسیب حاصل از بی توجهی به نکته فوق
آسیبی که در غفلت از این نکته گریبانگیر ملت ها به خصوص ایران اسلامی خواهد شد از نگاه رهبری بسیار شدید و غیر قابل جبران  است: “اگر از این راهبرد غفلت شود، دروغ‌ها به جای حقیقت خواهند نشست و آینده مورد تهدید‌های ناشناخته قرار خواهد گرفت. دشمنان انقلاب با انگیزه‌ای قوی، تحریف و دروغ‌پردازی درباره‌ی گذشته و حتّی زمان حال را دنبال میکنند و از پول و همه‌ی ابزار‌ها برای آن بهره میگیرند. رهزنان فکر و عقیده و آگاهی بسیارند؛ حقیقت را از دشمن و پیاده‌نظامش نمیتوان شنید.”

ایشان در ادامه نقطه آغاز انقلاب اسلامی را تبیین کرده و ضمن اشاره به الهی بودن این انقلاب، فرمودند:

“انقلاب ملّت ایران، جهان دو قطبی آن روز را به جهان سه قطبی تبدیل کرد و سپس با سقوط و حذف شوروی و اقمارش و پدید آمدن قطب‌های جدید قدرت، تقابل دوگانه‌ی جدید «اسلام و استکبار» پدیده‌ی برجسته‌ی جهان معاصر و کانون توجّه جهانیان شد."  در واقع انقلاب اسلامی ایران از این رو برای جهان استعمار خطر آفرین است که افکار و اندیشه جهان را در هم تنیده و یوغ بردگی را از تن و روان مردم ستمدیده رهانیده است

امروزه مردم جهان در برابر بی عدالتی سکوت نمیکنند و این آرمانی الهی است که بشریت باید در باور و عقیده خویش به آن برسد.

#حافظه_تاریخی_یک_ملت اهمیت فراوانی دارد، ملت ها نباید حافظه تاریخی کوتاه مدت داشته باشند.چرا که دشمنان انسانیت و عاشق جهان دوقطبی در پی این هستند کهملت ها را دچار سردرگمی و ابهام نمایندتا از آب گل آلود این ابهام، منفعت خویش را صید کنند.

باید گذشته ها و خیانت ها را به خاطر سپرد.

باید عملکرد ها را ثبت کرد.

نوشته زهرا قاسمی نور

آنچه که نخبه ی سوئدی از آن هراس داشت، اکنون جامعه جهانی به آن مبتلا شده است.

نوبل آلفرد برنارد (1833-1896 میلادی)مهندس و شیمیدان سوئدی در 1833 در شهر استکهلم در خانواده ای تهیدست زاده شد برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و پس از چهار سال از آمریکا بازگشت و به شهر پترزبورگ رفت و در آنجا به تحصیل و کار آموزی در رشته مهندسی پرداخت. در سال 1859 به سوئد بازگشت و در آنجا یک کارگاه جهت پژوهش در فراورده های شیمیائی برپا کرد.
نوبل متوجه اهمیت خاصیت انفجاری تری نیتروگلیسیرین و کاربردهای ویژه آن شد و آنرا به صورت یک فرآورده های بازرگانی برای مصارف عام المنفعه ارائه داد. در سال 1864 بر اثر انفجار کاگاه یکی از برادرانش کشته شد. با وجود مخالفت دولت کارگاه دیگری تاسیس کرد. در سال 1870 موثرترین نوع دینامیت (یعنی دینامیت ژلاتینه که از حرارت دادن مخلوط 60 تا 88 درصد کلودیم و تری نیتروگلیسیرین تا دمای 50 درجه به صورت خمیری در ظرف مسی حاصل میشود) را اختراع کرد.
او دینامیت را به منظور مصارف عام المنفعه (راه سازی – ایجاد تونل – استخراج  معادن و غیره) ابداع کرده بود ولی بعد متوجه شد که برخی از متخصصین نا آگاه جهت ارضای امیال غیر انسانی سردمداران جامعه خویش کاربرد آنرا به بیراهه کشانیده و از آن برای مقاصد تخریبی و کشت و کشتار افراد جامعه استفاده میکنند.

از اینرو دچار عذاب وجدان شد و از اینکه اختراع وی وسیله ای برای کشتار و خانمان براندازی شده است احساس شرمساری کرد از اینرو به فکر افتاد که برای پرداختن کفاره از ارتکاب چنین گناهی تمام ثروتش را به کسانی که در راه بشریت بیشترین و ارزنده ترین پژوهشها و خدمتها را ارائه داده باشند به صورت جوایزی که به جوایز نوبل شهرت یافته است و به پنج زمینه زیر تقسیم شود واگذار کند:
1- نوآوری در زمینه فیزیک

2- کشف و نوآوری در زمینه پزشکی و علوم وابسته به آن.

3 – نوآوری در زمینه ادبیات علوم انسانی.

3- تامین وحدت فکری بین جوامع و صلح جهانی.

این امر به عهده سه موسسه سوئدی و یک کمیته نروژی که توسط مجلس نروژ تعیین میشود واگذار شد.

یاد آوری میشود که این وصیتنامه جنبه رسمی نداشت. از این رو مورد اعتراض برخی از وابستگان وی قرار گرفت. چون ثروت نوبل در هشت کشور پراکنده بود تحقق و اجرای این وصیتنامه تا حدی با دشواری روبه رو بود. سرانجام برای اجرای آن موسسه ای به نام بنیاد نوبل به صورت هیئت مدیره ای جهت اداره اموال و سرمایه نوبل در سال 1905 تاسیس شد و اساسنامه ای تصویب شد که بر اساس آن اعطای جوائز نوبل به عهده چهار هیئت به شرح زیر واگذار شد:

1-     فرهنگستان سلطنتی علوم برای رشته های شیمی و فیزیک

2-     موسسه پزشکی سلطنتی کارولین برای رشته های پزشکی و فیزیولوژی

3-     فرهنگستان سلطنتی سوئد برای رشته ادبیات.

4-     کمیته نروژی نوبل وابسته به مجلس نروژ برای صلح.

خانم آنگ سان سوچی ،یکی از افرادی است که برنده این جایزه گردیده است .او با بی رحمی هر چه تمامتر بر اقلیت مسلمانان میانمار تاخته و به کشت و کشتار آنان پرداخته است..جامعه جهانی نیز در سکوتی باتلاقی گرفتار آمده اند…

The international community is also caught in a quagmire silence

شاید اگر جناب نوبل می دانست که اختراعش و جایزه ای که بر ماحصل وجدانش مترتب کرده، این چنین انسان را به مسلخ برده است..از عملکرد و اختراع خود شرمنده می شده…

این را بگوییم که زمانی به برندگان نوبل با نگاهی افتخار آمیز و برتر نگریسته می شد….اما نخبگان جهانی بدانند که اکنون افتخاری بر برندگان نوبل نیست. آنان در رده یک قاتل جهانی قرار دارند..اف بر نوبل و اف بر داورانی که خوی انتقام گیری و حیوانی را ملاک برگزیده ی نوبل قرار دادند.

 جامعه جهانی بداند که اگر جوابی ندهند، بی شک خود روزی گرفتار این انسان کشی خواهند شد.

#Shame on Nobel

نوشته زهرا قاسمی نور

یادداشت های ز. قاسمی نور

شهرک طلاب….اماها و اگر ها!!!!!!
می دانیم که دنیای امروز به دنبال صلح است به دنبال امنیت است…اما با صلح مسلح می خواهد امنیت را بدست آورد به همین جهت است که همگان برای بالا بردن قدرت نظامی در تکاپو هستند، اما صلح مسلح فایده ای ندارد. چنین صلحی نمی تواند سبب امنیت کامل باشد. صلح واقعی و ایجاد امنیت دائمی در سایه دین امکان پذیر است. دینی که معنای صلح و همزیستی مسالمت آمیز و حق و حقوق را تبیین و تعریف کرده است. حالا همین دین توسط روحانیت و طلاب به مردم عرضه می شود و اصل اهمیت طلبگی و روحانیت هم همین رسالت است. اما باید دید این رسالت تا چه حد مورد توجه بزرگان حوزه های علمیه یا حتی خود طلاب عزیز واقع شده است؟
یکی از اساسی ترین نیاز های طلاب نیاز به مسکن است و مسئولان این نیاز طلاب جوان را مد نظر قرار داده و بعضا دست به تآسیس شهرک ها یا مجتمع هایی زده اند و مجموعه طلاب را در آن جمع آوری نموده اند..نمیخواهم بگویم این اقدام نامبارک و هدف دار است..اما آیا به عواقب این نوع تمرکز گرایی اندیشیده ایم..ممکن است تجمیع طلاب از فضای شهر و بین مردم و دور ساختن آن ها از فضای عمومی شهر عواقبی را داشته باشد…
اول اینکه: موجب سکولاریزه شدن مملکت دینی می شود: تفکر سکولار توسط برخی روشنفکران وارد جامعه دینی شده و با رنگ و لعاب متعدد خودنمایی میکند.. وقتی طلاب از فضای عمومی شهر در مکانی دیگر تجمیع می شوند، دو اتفاق در حال شکل گیری خواهد بود اول اینکه سبک زندگی اسلامی و اِعمال آن در یک فضای مشخص، محدود می شود.دوم اینکه حصاری گرداگرد تفکر طلاب را فرا گرفته و آنان را از مسائل دینی و اجتماعی مبتلی به مردم دور نگه داشته و مغفول میشوند…یادمان باشد که زمان و مکان مهمترین عناصر در سبک زندگی انسان ها هستند و تغییر و تحول آنان، ارتباط مستقیمی با تغییر و تحول شخصیت افراد خواهد داشت.
از بین رفتن فضای تبلیغ و فعالیت های دینی و مذهبی از دیگر معایب تجمیع طلاب در فضاهای شهرکی و دور از فضای عمومی است!اساسا رسالت انبیاء زمانی تأثیر خود را می گذاشت که خود آنها در بین مردم زندگی می کردند و الگو پذیری عموم در سبک زندگی اسلامی منوط به حضور فعال و رئوفانه طلاب علوم دینی در عرصه زندگی آنان است.
کمرنگ شدن یا به نحوی از بین رفتن امر به معروف و نهی از منکر: طلاب علوم دینی وقتی در بین مردم نباشند چگونه میتوانند مجری امر به معروف و نهی از منکر باشند.
مشغول کردن طلاب به خود و ترغیب آنها به تجمل سازی زندگی نیز از معایب این فضا سازی ها خواهد بود…و اینجاست که بگویم وقتی بخواهند چیزی نگندد آن را نمک میزنند..امان از روزی که خود نمک بگندد….
شاید هم برخی فکر بکنند بنده توهم توطئه دارم…اما باید بگوییم این اتفاقی است که دارد می افتد ابتدا طلبه ها را از لباس روحانیت فراری میدهند بعد فضای زندگیشان را به مجموعه ای بسته تقلیل می دهند و بعد در رسانه ها تبلیغ می شود که طلبه ها آمادگی مواجهه با دنیای مدرن را ندارند و در زندگی سنتی گرفتارند…و البته اگر خود طلاب عزیز نیز معتقد به خصوصی سازی طلاب باشند باید در نوع تفکر و اندیشه خود تجدید نظر کنند.باید ببینیم تا چه حد به شاخصه های طلبه انقلابی که مورد نظر امام رحمه الله علیه بود، قرابت داریم.
علاج درد و بهبود زندگی و معیشت ،خصوصا مسکن طلاب این است که آن ها را وارد فضای تربیتی و آموزشی بکنند. و سیاست های مسکن را تغییر دهند نه در حق طلاب بلکه در حق همه مردم !!!طلبه که دنبال تجمل نیست..اگر قرار باشد به دنبال تجمل و راحتی های غیر ضروری باشد چرا دیگر طلبه شده است…وقتی انسانی انتخاب میکند که در مسیر انبیاء قدم بگذارد لاجرم باید مشقت هایی را هم متقبل شود. وقتی راحتی طلبه در خطر است..اما خطر مهجوریت دین اسلام هم هست..قطعا این اهم بر راحتی زندگی ارجحیت دارد… امید است که به هوش بوده و تأمل کنیم وبا عمل و فعالیت خود، اجازه ندهیم این امانت رسول خدا به تفسیرهای ناقص و غلط برخی متفکرین غربی و داعش نزول پیدا کرده و منهدم شود.
اللهم عجل لولیک الفرج

برخی دستگاه‌های مرکزی کشور در تشخیص مسائل اصلی دچار اختلالند

?رهبر انقلاب، عصر روز 17 خرداد در دیدار جمعی از دانشجویان فرمودند:
?*از وظایف تشکل‌های دانشجویی، تلاش همه‌جانبه برای غلبه دادن گفتمان انقلاب در دانشگاه است. نگویید دیگر نمی‌شود در دانشگاه کار کرد؛ در دانشگاه خیلی می‌شود کار کرد.
?*همه‌ی هسته‌های فکری و فرهنگی و عملی و جهادی هرکدام کار کنند؛ مستقل؛ آتش به اختیار باشند. البته قرارگاه مرکزی دستور می‌دهد اما چنانکه قرارگاه مرکزی اختلال دارد، شما افسران جنگ نرم، آنجا آتش به اختیارید.
?*گاهی اوقات احساس می‌شود دستگاه‌های مرکزی فکری و فرهنگی و سیاسی دچار اختلالند و تعطیلند؛ ⚠️اینکه در وضعیتی که ما این‌همه مسائل مهم فرهنگی در کشور داریم، حالا فرض کنیم فلان آهنگ قبل #افطار پخش بشود یا نشود، این می‌شود مسئله‌ی اصلی، نامه‌نگاری می‌کنند؛ این پیداست این دستگاه اختلال پیدا کرده؛ مسئله‌ی اصلی را از فرعی تشخیص نمی‌دهند.
?*وقتی این‌جوری دستگاه‌های مرکزی اختلال دارند، آن‌وقت اینجا شما آتش به اختیارید. 96/03/17

در ابتدا و برای ورود به معنای این واژه باید دید در کدام محور فرماندهیِ میدانیِِ فرهنگی فشل است و ببینیم نقش آن فرماندهی چه بوده سات؟  تا بعد مشخص شود آتش به اختیار در آن محور چگونه باید عمل کند و همچنین باید ببینیم در این محورهایی که فرماندهی آنها فشل و ناتوان است کدام محور اولویت دارد

حضرت آقا برای مثال از سینما نام بردند.مطلب بعد اینکه آیا فرماندهی فشل در نهاد های فرهنگی ذیل دولت فقط وجود دارد؟ و یا مثلا صداو سیما و حوزه علمیه و سپاه و بسیج و روزنامه و نشریات وابسته به این مراکز هم فشل است؟!

مطلب بعد اینکه باید همه توجه داشته باشیم که آتش به اختیار در مقابل دشمن است فرماندهی دولتی یا غیر دولتی در هر بخش از فرهنگی هرچه قدر هم فشل باشد باز هم خودی است و دشمن نیست این چند نکته به نظر بنده قبل از هر تصمیمی و هر اقدامی باید نصب العین ما بوده تا عمل ما به قدر وسع بهترین عمل باشد و موجب دو قطبی شدن جامعه اسلامی نشود و ان شاء الله حق تعالی هم نظر برکت خویش را بر ما ارزانی خواهند داشت.

و البته باید مراقب مصادره این کلیدواژه های گرانسنگ حضرت آقا توسط عده ای خود عمار پندار باشیم نباید این بیانات حضرت آقا به بحث های خود عمارپندارها و آن هم نزاع های بی فایده و غیرالهی سیاسیون تقلیل پیدا کند و مصادره به مطلوب آنان شود! انگار این آقایان خود عمارپندار فراموش کرده اند سالهاست که ادعای فرماندهی فرهنگی را دارند لذا نباید اجازه داد این کلید واژه در معرکه مغالطه ها و کی بود کی بودها، قربانی شود چرا که در امر فرهنگی و ضعف شدید در این حوزه، هم نهاد های دولتی و هم نهاد های غیر دولتی مقصر هستند.

ضمن اشاره به این مطالب باید عرض شود که آتش به اختیار بودن جوانانِ دلسوز اسلام و انقلاب به این معنا است که برای امر فرهنگی نباید منتظر پست و مقام بود، بلکه در هر رتبه از زندگی که هستیم باید تا دندان مسلح باشیم! به سلاح تقوا و دیانت و انقلابی بودن. یعنی “کار جهادی با عزم انقلابی”

و در پایان باید توجه کرد اصطلاح “آتش به اختیار “یک اقدام فرهنگی است نه فیزیکی!!! به کشور و مردمش از فرا جناحی نگریستن است.لذا افراد خودسر که به قانون توجهی ندارند و متحجرانه و به نیت های جناحی و در حمایت از لیبرالیسم  وارد صحنه میشوند این ها قطعا آتش به اختیار بودنشان از نوع آتش افکندن است.

به امید ظهور حضرت حجت روحی له الفداء

نوشته شده توسط :ز.قاسمی نور 

چکیده

پیشرفت از جمله ابتدایی ترین مفاهیمی است که هر فرد یا گروهی به عنوان عناصر اجتماع با آن ارتباط برقرار کرده و تمام آمال و اهداف خود را در راه رسیدن به این مقوله تدوین میکنند. دامنه مفهومی این واژه آنقدر وسیع و پیچیده است که اگر کوچکترین بی دقتی و مسامحه در جریان آن رخ دهد ممکن است در راه عرضه و تقاضا و واردات و صادرات دستاوردهای علمی و فنی ناخواسته عواملی منفی و مضر در لایه های پیشرفت رسوخ کرده و معضلات و در رنجی بالاتر تباهی فرهنگی اقتصادی جامعه ای را به دنبال داشته باشد.در فرهنگ و اعتقادات ما مبانی معرفتی ناب و روشنی بخشی وجود دارد که می تواند اساس پیشرفت کشور قرار گیرد و ما را از گرایش به مبانی نادرست و متزلزل به بهانه پیشرفت و ترقی، بی نیاز نماید.لذا در این راستا لازم می آید تا الگویی متناسب با فرهنگ و هویت ملی دینی به عنوان برنامه ای مدون در اختیار آحاد کشور قرار گیرد. نگارنده در این مقال بر آن است تا با اشاره به مفهوم پیشرفت و اشاره به عناصر آن، به پیش فرض های پیشرفت اشاره نماید. کار آفرینی و نوآوری ، از مؤلفه های مهم و باارزش پیشرفت است. نگارنده در این مقال به نقش و ارتباط کارآفرینی در ارائه الگوی پیشرفت ایرانی اسلامی با تکیه بر فرمایشات مقام معظم رهبری می پردازد تا گامی را در جهت ارائه الگوی پیشرفت اقتصادی با مؤلفه های ایرانی اسلامی، برداشته باشد.

کلید وازگان: نقش، کارآفرینی،نوآوری، خلاقیت، پیشرفت، توسعه،الگو، اسلامی، ایرانی